“Hij denkt er zelfs aan de broccoli af te wegen…”
Het is nog maar de eerste dag van de zomervakantie, maar de kinderen hebben al een week van enkel leuke en feestelijke activiteiten op school achter de rug. Musical van groep 8, juffendag, pannenkoeken lunch, klas poetsen, uitkruien van groep 8. Super leuk, erg gezellig en geweldig om een hele week niet te werken. Eigenlijk al vakantie op school!
Ik kijk eens even rond in de woonkamer. Ai, zoon van 4 heeft wéér een natte broek, nummer 4 van vandaag. Dochter van 8 hangt lusteloos en verveeld op de bank, al 3 avonden op rij heeft ze úren wakker gelegen voor ze in slaap viel. Ze geeft voortdurend kleine prikkelende opmerkingen richting haar zusje van 6, lekker uitdagen… Dochter van 6 reageert explosief, boos, opstandig, op elke kleine opmerking van haar zus. Ze huilt om werkelijk alles en op een normale vraag van mij reageert ze boos en defensief.
Ik herken het tafereel, ze uiten het alle 3 verschillend, maar de oorzaak is gelijk; te weinig cognitieve uitdaging. Het is weer vakantie, het is weer zo ver! Werk aan de winkel dus. Maar, ik wil de kinderen geen schools werk geven. Het werkt prima en ze vinden het ook niet erg, maar ik wil graag dat ze echt ervaren dat ze vakantie hebben en thuis geen school wordt. Met een beetje creativiteit kan ik ze heus ook op andere manieren uitdagen.
Vandaag moet ik nog boodschappen doen. Met mijn zoon van 4 maak ik een boodschappenlijstje. Alles wat we nodig hebben noem ik één voor één op. Mijn zoontje bedenkt waar in de winkel het product ligt en of hij dat zelf kan pakken. Hij blijkt de hele winkelinrichting gememoriseerd te hebben en weet precies wat hij wel en niet zelf kan pakken. De boodschappen die ik moet pakken schrijf ik op. Alles wat hij zelf kan pakken komt op zijn eigen lijstje. Makkelijke woordjes schrijft hij zelf op; “melk”, “worst”. “Yoghurt” is wat moeilijk, hij komt zelf met het idee om het te tekenen, geweldig! Ik herken er geen pak yoghurt in, maar hij weet precies wat het moet voorstellen. Ook de rozijnen en broccoli worden op zijn geheel eigen wijze getekend en “broot” schrijft hij er nog bij. Zijn zusjes worden nieuwsgierig, zij willen ook wel een boodschappenlijstje voor zichzelf. Uit hun kinderkookboek kiezen ze een recept uit, ze zoeken zelf op welke ingrediënten ze nodig hebben en hoeveel van elk en maken hun eigen boodschappenlijstje. Het is nog even puzzelen en rekenen, want het recept is voor 4 personen en we zijn met 7, met opa en oma erbij. Ze werken wonderwel samen, jongste dochter kan haar rekentalent inzetten en oudste dochter schrijft alles keurig netjes op. Ik zie bij oudste dochter enthousiasme, en jongste dochter verandert langzaam weer van het knorrige meisje in de vrolijke spring in ’t veld die ze is.
Gewapend met tassen, lijstjes en contant geld gaan we naar de supermarkt. Mijn dochters gaan met een eigen mandje en geld op pad, buiten zal ik ze wel weer zien. Mijn zoontje gaat voor me uit, met een eigen mini winkelwagentje. Terwijl ik “mijn” boodschappen pak zie ik hoe hij één voor één de producten van zijn lijstje pakt, hij denkt er zelfs aan de broccoli af te wegen. Daar help ik even mee, want hij kan er niet bij. Tot mijn grote verbazing kijkt hij naar de houdbaarheidsdatum van de yoghurt, zet het pak terug en pakt een pak dat 2 dagen langer houdbaar is. Ik sta versteld van mijn eigen kind. Wat heeft hij een sprong gemaakt de afgelopen weken! Bij de kassa moeten we 46,25 euro afrekenen. Ik laat hem het geld uit de portemonnee pakken, hij lijkt te twijfelen wat hij pakken moet. De caissiere wil hem helpen en zegt “die met de 5 en de 0”. “Nee!” zegt mijn zoon, “ik doe het zo!” en hij pakt 2 briefjes van 20 en 1 van 10. Er verschijnt een grijns van oor tot oor op zijn gezicht, pretoogjes er boven.
Buiten komen we de meiden tegen, ze hebben alles van hun lijstje gevonden. Eenmaal thuis slaan ze fanatiek aan het meten, wegen en bakken. Het recept wordt grotendeels gevolgd, maar ze hebben de nodige eigen ideeën over hoe het beter en vooral lekkerder kan. De meiden hebben de rest van de dag lol met elkaar gehad en lekker gespeeld. Zoonlief bleef zomaar de rest van de dag droog. En warempel, als ik om 21:00 uur bij de kinderen ga kijken liggen ze alle drie te slapen, óók de oudste!
Vanmorgen hebben we de baksels opgegeten. Ze smaakten niet helemaal zoals ze bedoeld waren, maar de dames waren apetrots. Daarna hebben we plannen gemaakt voor de vakantie, zodat we nog veel meer van deze gezellige dagen kunnen hebben en het maar al te bekende tafereel van onderuitgedaagde kinderen deze vakantie hopelijk niet meer hoeven te zien. Er zullen wilde bloemen geplukt en gedroogd gaan worden, waar een bloemenencyclopedie van gemaakt wordt. Ons uitstapje naar Versailles zal op de kaart ingetekend worden en na de bezichtiging maken we een plattegrond van het paleis. Ook maken we samen een vakantie bordspel. En, en… nog ideeën genoeg, wij komen de vakantie wel door!
“Mahaam”, roept jongste dochter terwijl ik dit schrijf. “Wil je wortelsommen voor me opschrijven?”
Oké, leuk al die alternatieve uitdaging, maar ons kleine werkpaardje wil óók gewoon sommen maken. En dat is ook prima natuurlijk!
√144
√36
√64
√16
“Yes mam, tenks!”